لطفا عاشق نشویم!

زنده‌گی خواب‌گاهی با تمام معایبی که دارد اقلِ حسن‌ش این است که نشست‌و برخاست با آدم‌ها و سلایقِ مختلف، دیدِ توهم‌گونه‌ی انسان را به زنده‌گی تغییر می‌دهد و باعث می‌شود انسان فکر نکند دنیا فقط تا نوک دماغ خودش است. چیزی که هزارها کتاب درسی و مدرک از ارائه‌ی آن عاجزند. باری هم اتاقی داشتم اهل دود. روزی اقلِ کم دو پاکت. هم از ریخت و قیافه افتاده‌بود و هم از هوش و حواس. اما همین آدم، به من نصیحتی  کرد که تا عمر دارم، بعید می‌دانم از خاطرم برود:

«عشق و عاشقی در سن تو هیچ اشکالی ندارد. چه بسا خوب هم باشد. اما لطفا قبل از عاشق‌شدن، مذهب و وجدان‌ت را کنار بگذار و بعد عاشق‌شو». کمی صبر کرد و وقتی چشم‌های از تعجب بازِ من را دید ادامه داد: «در جامعه‌ی امروزی ما عشقی که به ازدواج نرسد، اگر هم هیچ آسیب روحی به طرفین نرساند، قطعا باعث بدنامی دختر، خاصه در شهرهای کوچک، می‌شود و انسان باید خیلی بی‌وجدان باشد که آب‌روی یک دختر برای‌ش بی اهمیت باشد. مذهب‌ت را برای عاشق‎شدن کنار بگذار، چرا که از دیدش حتی داشتنِ دوست‌دختر مذموم است چه برسد عشق و عاشقی و دل و قلوه دادنِ به‌دون ازدواج»! دیگر نتوانستم تحمل کنم و وسط حرف‌هاش پریدم که از کجا مطمئن‌ید که اگر من روزی عاشق شوم قصدم ازدواج نیست که این‌ها را می‌گویی؟ لب‌خندی زد و گفت: پول داری؟ گفتم: نه! گفت: پس لطفا توهم نزن!

بعدها فهمیدم این هم اتاقی من روزگاری عاشق بوده. یک عاشق پاک و راستین. برای عشق‌ش، کسی که تا دبیرستان همه‌ی دروس را ناپلئونی رد کرده، درس خوان می‌شود و کنکور هم یک نتیجه درخشان. اما حالا به جای دست‌های معشوقه‌اش که در دستان دیگری‌ست، دست‌های سیگار را لمس می‌کند و عاشق است!